Parijs, niet alleen de stad van de liefde, maar vooral ook van mode, cultuur en eten. En dankzij de TGV in 2,5 uur vanuit Rotterdam te bereiken. Concreet betekent dit dat je om kwart over twee makkelijk aan je salade en witte wijn op een terras in Le Marais kan zitten. En dat is precies wat ik deze maand deed.
Minder onbevangen
Ik geef toe, sinds de aanslagen stap ik minder onbevangen de Thalys of metro in, maar zoals ik al eens eerder schreef, kan een mens zich niet laten leiden door zijn angst. Net zoals Parijs dat ook niet doet. Oké, bij het verlaten van de trein passeerden we een imposante groep militairen en ook bij het grote warenhuis naast ons appartement verscheen een aantal van hun collega´s tegen sluitingstijd om zich voor de enige twee nog geopende deuren te positioneren. Ook zag ik enkelen in groepen door de stad lopen, maar ze waren op één hand te tellen en oogden zeker niet enorm alert en in actie. Het grootste verschil is de controle op Gare du Nord voor wie de trein weer in wil, ofschoon de vraag blijft hoe effectief deze is. Mijn nieuw aangeschafte origineel Franse Opinel oestermes (cadeau voor echtgenoot) kwam in ieder geval ongeschonden door de scan heen.
Overnachten
Namen wij voorheen een hotel, tegenwoordig biedt Airbnb veelal een betere kwaliteit-prijs verhouding, zeker als je, zoals ik, met een groep gaat. Wij zaten zeer centraal aan de Rue de Rivoli in de gezellige wijk Le Marais. Een gloednieuw appartement, duidelijk ingericht voor commerciële verhuur. Hier geen ranzige douchegordijnen of krakkemikkige bedden, maar strak ingerichte kamers en een kleine keuken die alles bevatte, behalve pannen.
![Parijs | bs]()
Gourmande
Niet dat wij ook maar van plan waren te koken. Niet in Parijs, waar zelfs het toeristenrestaurant aan de overkant van Gare du Nord nog een zalig malse bavet serveert. Ideaal voor wie met een volle buik de Thalys van zeven uur ´s avonds wil halen.
De andere avonden dineer je natuurlijk met meer stijl.
Los op franse frieten en kaas
Zoals bij Le Square Trousseau in de omgeving van de Bastille. Het oorspronkelijke plan was de tip van onze huisbaas op te volgen (vraag altijd naar hun best bewaarde geheimen voor een stad) om de fameuze truffelpasta van East Mama te gaan proeven. De rij voor dit Italiaanse restaurant was echter zo lang, dat we uitweken naar het plein aan de overkant. Een goede keus, Le Square Trousseau geeft je onmiddellijk dat Franse gevoel waarvoor je uiteindelijk toch ook in Parijs bent. En de cocktails zijn een aanrader. We aten een serieus groot stuk tonijn met rucolla en Franse frieten. En wie van Franse kaas houdt, kan hier los, want de Saint-Nectaire AOP wordt geserveerd met een bemoedigend ´all-you-can eat´.
Japan meets Italië in Parijs
Restaurant Le 6 Paul Bert, toevalligerwijs ook relatief dicht bij de Bastille, hadden we van te voren gereserveerd. Het is het onpretentieuze jongere zusje van de populaire Bistrot Paul Bert een stukje verderop met een ongekend hartverwarmende bediening. De open keuken biedt fijn uitzicht op de brigade, waar een Japanse chef samen met zijn Italiaanse sous-chef Franse gerechten net even anders klaarmaken. Alleen het dessert ging mij te ver, feta-ijs is simpelweg niet mijn ding.
![Parijs | bs]()
Typisch Frans?
Bistrot de L´Oulette bracht ons de laatste avond terug in Le Marais voor het avondmaal. Laat je niet afschrikken door de tweetalige kaart van dit kleinschalige restaurant, L´Oulette is niet de toeristen-trap die het op het eerste gezicht wel een beetje lijkt. Hier vind je de typisch Franse keuken van foie gras, maar ook sushiachtige zalm en kleine groene asperges. Het vegetarische spinazie en pecorini pasteitje was heerlijk krokant en de risotto bij mijn gebakken vis van een zondig romige structuur.
Salade, stokbrood & wijn
Naast avondeten zijn er natuurlijk altijd ook nog het ontbijt, de lunch en de taartjes. Bij mooi weer doe je dat als een echte Parisiën door jezelf neer te vleien op het gras van Parc du Luxembourg, een bankje in Place du Vosges of de meer bosrijke omgeving van Bois de Boulogne. Stokbrood, kaasje, Franse wijn en je bent klaar. Bij minder weer duik je voor een salade of quiche met wijn op één van de vele terrassen bij de bistro’s, die dankzij de immer aanwezige terrasverwarmers direct de illusie geven van zomer of op z’n minst lente. Het enige nadeel van zo’n terras zijn de onvermijdelijke rokers, die Parijs nog meer dan Nederland kenmerkt.
Gâteau, macaron & chou
Daarnaast eet je zeker één van de gebakjes bij Café Jacquemart-André, de theesalon behorend bij het gelijknamige museum. Het café is ook zonder museumentree toegankelijk, maar wie van kunst houdt, neem uiteraard een kijkje in het prachtige voormalige woonhuis van Nélie Jacquemart en Eduoard André.![Parijs | bs]()
Geen tijd voor iets lekkers? Loop dan binnen bij Patissier La Durée, bekend om de wereldberoemde macarons en een begrip in Parijs. De prijzen zijn serieus, maar je bent je verzekerd van een niet alleen smakelijk, maar ook prachtig ogend cadeau voor de thuisblijvers.
Een minder bekend, maar wel noemenswaardige lekkernij vonden we bij La Maison du Chou, een dessertwinkel met een paar tafeltjes, waar ze niets anders serveren dan Franse soesjes á la minute gevuld met de meest zondige crèmes.
Kunst en cultuur
Naast eten biedt Parijs natuurlijk nog veel meer. Ik had het al over Musée Jacquemart-André, zoals ik in eerdere blog schreef misschien wel het mooiste museum van Parijs.
Wie zich niet meer hoeft te bekommeren om de Eifeltoren, Notre Dame, Arc de Triomphe, het Louvre, Centre Pompidou of la Defence kan zich vergapen aan het slagschip van de Fondation Louis Vutton dat als een verdwaald ruimteschip opreist tussen het groen van Bois de Boulogne. Ik bezocht het gebouw en de huidige tentoonstelling en schreef een blog over deze merkwaardige nieuwe landmark ten westen van Parijs.
![Parijs | bs]()
Veel minder merkwaardig, maar zeker de moeite waard, is de tentoonstelling Fasion Forward, drie eeuwen mode in Musée des Arts Décoratifs. Je hebt nog tot 14 augustus de kans om zo’n driehonderd unieke topstukken bij elkaar in een vrije omgeving te kunnen bewonderen.
Winkelen
Geen bezoek aan Parijs is compleet met een shopping rondje. Ik noemde al Le Marais, een verzameling van kleine straatjes met diverse boetiekjes, vintage winkels, café´s en restaurants, vlak achter Centre Pompidou. Uitgangspunt voor mij is Rue Vieille du Temple, maar ga vooral dwalen door de straatjes (en raak de weg kwijt, zoals ik). De meeste winkels sluiten om zeven uur en in tegenstelling tot de grote warenhuizen zijn ze op zondag geopend.
Bleef ik vroeger hangen in deze buurt, deze keer herondekte ik Saint-Germain-des-Prés, aan de overkant van de Seine. Kleine boetieks en conceptstores worden hier afgewisseld met de grote luxe merken in een aangename omgeving, die mij (met pijn in het hart) doet realiseren hoe populair mijn favoriete Le Marais is geworden.
Vier dagen zijn natuurlijk nooit genoeg. Tegen de tijd dat de zon doorbrak en wij ons ritme hadden gevonden, was het alweer tijd voor de trein terug naar Nederland. Gelukkig rijdt de Thalys ook 10 keer per dag terug naar Parijs.
Het bericht Een lang weekend Parijs verscheen eerst op De Mama Company.